 Wysłany: Pią 20:51, 01 Lut 2008 Temat postu: |
|
| BARDZO | |
| Wysłany: Czw 22:01, 31 Sty 2008 Temat postu: |
|
| No i warto! | |
| Wysłany: Wto 22:31, 29 Sty 2008 Temat postu: |
|
| Oooo ciekawe BARDZO!!!
Miło poczytac!!!!!! |
|
| Wysłany: Wto 9:58, 29 Sty 2008 Temat postu: Rody męskie i rodziny żeńskie w polskiej hodowli! |
|
| Hodowla koni huculskich w Polsce przeżywała wiele okresów wzlotów, ale też dotkliwych upadków. W czasach, gdy świadomie organizowano hodowlę koni rasy huculskiej (poł. XIX w), Polska nie posiadała samodzielnego bytu. Tereny Huculszczyzny zamieszkiwało jednak sporo osób narodowości polskiej i oni m. innymi uczestniczyli w próbach podniesienia poziomu tej hodowli (wspomniani powyżej Gregorowicz, Malrsburg, Bohosiewicz i inni)). Ten okres czasu nie należał jednak do najszczęśliwszych w hodowli koni huculskich. Hodowla koni (oraz innych gatunków zwierząt) na połoninach mocno podupadła. I wojna światowa, której działania toczyły się również na terenach Huculszczyzny, dokonała dzieła zniszczenia wśród populacji tej rasy koni. Po odzyskaniu bytu państwowego, zaczęto ponownie organizować hodowlę na Huculszczyźnie, a także poza jej granicami (głównie w Małopolsce). Tuż przed wojną stan licencjonowanych ogierów wynosił 28 szt. natomiast klaczy matek, wpisanych do ksiąg stadnych 418 szt. II wojna światowa, to nie tylko fizyczne unicestwienie dużej części tego pogłowia, ale także utrata w jej wyniku całej Huculszczyzny, która stała się głównie częścią Ukraińskiej SRR, a w niewielkiej części Rumunii.
Po II wojnie stan pogłowia koni huculskich w Polsce wynosił zaledwie kilka ogierów oraz 6 klaczy, a w ramach rewindykacji uzyskano z Niemiec dodatkowo 12 klaczy i 1 ogiera. Pierwsze powojenne hodowle tych koni organizowano w SK Racot oraz w SK Janów Podlaski. Następnie przybliżano tę hodowlę do podgórskich okolic (1950 r Jodłownik k. Limanowej, 1953 r Tylicz k. Krynicy, 1958 r Siary k. Gorlic), by największą w chwili obecnej w Europie stadninę tych koni zorganizować w Gładyszowie. Aktualnie w Polsce (stan z 2005 r) wpisano do Księgi Stadnej Koni Rasy Huculskiej 613 klaczy matek oraz 132 ogiery. Hodowla koni huculskich w Polsce jest prowadzona w oparciu o 7 rodów męskich oraz 14 rodzin żeńskich, wykazanych w VIII t. Księgi Stadnej Koni Rasy Huculskiej (2004 r). Rody męskie: Hroby (H) od jasnogniadego ogiera Hroby (ur. 1895 r) Bukowina Goral (Go) od skarogniadego ogiera Goral (ur. 1899 r) Żabie Gurgul (Gu) od ogiera urodzonego na Huculszczyźnie, lub na Słowacji (1924 r) Polan (Po) od ciemnogniadego ogiera Polan (ur. 1929 r) Huculszczyzna. Jedyny polski założyciel rodu. Ousor (Ou) od gniadego ogiera Ousor ur. 1929 r na Bukowinie. Pietrosu (Pt) od karego ogiera Pietrosu ur. 1930 r na Bukowinie. Prislop (Pr) jest to właściwie odgałęzienie rodu Gorala, które z uwagi na niski współczynnik pokrewieństwa z własnym rodem może być założycielem nowego rodu ogierów. Rodziny żeńskie: Agatka (A) założycielka Pisanka, ur. 1943 r gniado-srokata Bajkałka (B) urodzona w 1944 r gniada Czeremcha (C) ur. W 1941 r , siwa Wrona (F) ur. W 1934 r kara, pochodzenia węgierskiego Gurgul (G) GurgulV-23 ur. 1974 r importowana w 1983 r z CSRS Góralka Nowosądecka (J) zał. Jagoda ur. W 1937 r Laliszka (L) ur w 1945 r gniada Nakoneczna (N) ur. W 1934 r, gniada Wołga (O) ur. W 1936 r , klacz pochodzenia węgierskiego Polanka (P) zał. Pastuszka ur. W 1928 r, skarogniada Sroczka (S) ur. W 1947 r gniado-srokata Żyrka (T) zał. Sekunda (poprzednie oznaczenie linii Q zmieniono na T z uwagi na trudności z nazewnictwem potomstwa) Wydra (W) ur. W 1929 r, gniada, Wyderka ur. w 1946 r jasnogniada Reda (Z) ur w 1948 r skarogniada. Aktualnie imiona urodzonych koni huculskich zaczynają się na literę przypisaną linii żeńskiej, z której wywodzi się matka źrebięcia. |
|